ΟΜΙΛΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

ΠΡΟΤΑΣΗ

Συνοπτικό πρόγραμμα μελέτης της Ιστορίας της Επαναστατικής Θεωρίας (του Μαρξισμού).

(Γενικό περίγραμμα).

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ, ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟ ΣΤΆΔΙΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ.

1. Ιστορικές προϋποθέσεις εμφάνισης του μαρξισμού (υλικές- θεωρητικές).
2. Εμφάνιση του μαρξισμού. Τα πρώτα έργα των Κ. Μαρξ και Φ. Ένγκελς. (Αρχές δεκαετίας του 1840). Η έναρξη της θεωρητικής και πρακτικής δραστηριότητας του Κ. Μαρξ και του Φ. Ένγκελς. Η μετάβαση από τον ιδεαλισμό στον υλισμό και από τον επαναστατικό δημοκρατισμό στον κομμουνισμό (1842 – 1844). Τα τρία βασικά γνωστικά πεδία του μαρξισμού:
• Υλιστική αντίληψη της ιστορίας (Ιστορικός υλισμός),
• Πολιτική οικονομία της κεφαλαιοκρατίας και
• Επιστημονικός σοσιαλισμός – κομμουνισμός.
3. Η κλιμάκωση των επαναστατικών αγώνων και η διαμόρφωση του μαρξισμού (1845- 48).
4. Η ανάπτυξη του μαρξισμού από τις αστικοδημοκρατικές επαναστάσεις του 1848-1849 μέχρι την Παρισινή Κομμούνα – 1871. Γενίκευση επαναστατικής εμπειρίας 1848-1849. Οικονομικές έρευνες και «Κεφάλαιο».
5. Η ανάπτυξη του της επαναστατικής θεωρίας μετά την Παρισινή Κομμούνα (1871-1895).
6. Η διάδοση και ανάπτυξη του μαρξισμού στις χώρες της δυτικής Ευρώπης από τα μέσα του 19ος- αρχές του 20ος αι. Β’ Διεθνής.

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
ΔΙΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ. Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΕΘΝΙΚΕΣ – ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΕΜΒΈΛΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΩΡΊΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΤΗΣ ΠΡΏΤΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΚΆ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ.

7. Η νομοτελής μετατόπιση του κέντρου της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας από την Δυτική Ευρώπη στην Κεντρική και από αυτήν στην Ανατολική.
8. Η ιδιοτυπία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και των αποικιών της και η διάδοση του μαρξισμού στη Ρωσία (προϋποθέσεις πρόσληψης – τάσεις).
9. Η συμβολή του Γκ. Β. Πλεχάνοφ.
10. «Οι νόμιμοι μαρξιστές» (Ν. Α. Μπερντιάγιεφ, Π. Μπ. Στρούβε, Μ. Ι. Τουγκάν- Μπαρανόφσκι κ. α.): από την προπαγάνδα του μαρξισμού στην απόρριψή του.
11. Οι επιπτώσεις της μετάβασης στο μονοπωλιακό στάδιο και της πατατεταμένης ειρηνικής περιόδου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος στο επαναστατικό κίνημα. Θεωρία και πράξη των κομμάτων της Β’ Διεθνούς κατά το ιμπεριαλιστικό στάδιο. Κοινωνικοφιλοσοφικές απόψεις των μενσεβίκων.
12. Η δημιουργική αφομοίωση και ανάπτυξη του μαρξισμού ως όρος για την προετοιμασία του υποκειμένου της επικείμενης επανάστασης. Β. Ι. Λένιν: ιστορική, κοινωνικοφιλοσοφική και οικονομική διερεύνηση της ανάπτυξης της Ρωσίας (τέλη 19ος- αρχές 20ος αι.).
13. Η μαρξιστική θεωρία από την πρώτη επανάσταση μέχρι τον A’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο (1905-1914).
14. Η μαρξιστική θεωρία κατά τον Α’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο και την Οκτωβριανή Επανάσταση. Εκφυλισμός και ανάπτυξη της επαναστατικής θεωρίας και πρακτικής. Σοσιαλδημοκρατική «ορθοδοξία», ρητορική προσήλωσης στον σοσιαλισμό ως αφηρημένο στρατηγικό στόχο και συστράτευση στην πράξη με τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης των κύριων ιμπεριαλιστικών χωρών στην κρίση και στον πόλεμο. Ο οπορτουνισμός και ο αναθεωρητισμός ως νομοτελείς τάσεις/κατευθύνσεις εκφυλισμού και υπονόμευσης της επαναστατικής θεωρίας και πράξης. Δεξιός ρεφορμισμός-αναθεωρητισμός και αριστερός αναθεωρητισμός (αριστερισμός). Η υποτίμηση, αγνόηση, απόρριψη και διαστρέβλωση/αναθεώρηση της επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας ως βασικοί όροι εκφυλισμού και υπονόμευσης του επαναστατικού κινήματος.
15. Κοινωνικοοικονομική ανάλυση του Ιμπεριαλισμού ως νομοτελούς σταδίου ανάπτυξης της κεφαλαιοκρατίας. Ο πολλαπλών επιπέδων παρασιτικός μηχανισμός περιφερειακής και πλανητικής εκμετάλλευσης μέσω της άντλησης υπεραξίας με τη μορφή των μονοπωλιακών υπερκερδών και η εξαγορά της «εργατικής αριστοκρατίας» ως βασική στρατηγική χειραγώγησης της εργατικής τάξης χωρών με μέσο και ανώτερο επίπεδο ανάπτυξης. Η θέση και ο ρόλος μικρής ομάδας των ισχυρότερων ως προς το κεφάλαιο ιμπεριαλιστικών χωρών στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων. Η ανισομέρεια της παγκόσμιας ανάπτυξης της κεφαλαιοκρατίας επί μονοπωλιακής κεφαλαιοκρατίας (ιμπεριαλισμού) και η ανισομέρεια εκδήλωσης της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας. Η προβληματική του «ασθενούς κρίκου» και της προετοιμασίας του επαναστατικού υποκειμένου. Θεωρητικές και πρακτικές διαστάσεις αυτής της ανισομέρειας.
16. Το εθνικό ζήτημα επί ιμπεριαλισμού. Ο αντιαποικιοκρατικός – αντιιμπεριαλιστικός αγώνας και ο αγώνας για εθνική ανεξαρτησία ως οργανικό στοιχείο του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος. Η λενινιστική θέση για το δικαίωμα των εθνών για αυτοδιάθεση και οι (δεξιοί & αριστεροί) επικριτές της. Η συσχέτιση εθνικού, ταξικού και διεθνικού στην επαναστατική διαδικασία.
17. Ο λενινισμός-μπολσεβικισμός ως νομοτελής κατεύθυνση δημιουργικής ανάπτυξης, διάδοσης και εφαρμογής της επαναστατικής θεωρίας στην εποχή των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Ο αντιλενινισμός ως εκδοχή αναθεώρησης του μαρξισμού διά της αναγωγής του σε «ακαδημαϊκή» ενασχόληση αποκομμένη από το πρακτικό επαναστατικό κίνημα.
18. Η εξέλιξη του μαρξισμού στην Δ. Ευρώπη και η σχέση της με τους Ρώσους μαρξιστές.

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΣΣΔ.

19. «Δυτικές» αστικές και αναθεωρητικές απόψεις περί «σοβιετικού μαρξισμού» (Π. Άντερσον, Χ. Μαρκούζε, Ρ. Αρόν, Λ. Αλτουσέρ κλπ.). Αδυναμίες πρόσληψης, άγνοια, προκαταλήψεις, μεταφυσικές μηδενιστικές γενικεύσεις και ιδεοληπτική συλλήβδην απόρριψη της θεωρητικής παραγωγής στην ΕΣΣΔ.
20. Η θεωρητική και πρακτική διάγνωση των επαναστατικών προοπτικών στην κρίση και στον Α’ Παγκόσμιο Ιμπεριαλιστικό Πόλεμο και η αντίστοιχη προετοιμασία του επαναστατικού υποκειμένου. Ταξική προσέγγιση, και διαλεκτική εθνικού-διεθνικού στην επαναστατική διαδικασία. Το πρόβλημα της συσχέτισης παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας και εκ των πραγμάτων σοσιαλιστικής οικοδόμησης σε σειρά χωρών. Τα πρώτα βήματα των επαναστατικών μετασχηματισμών. Η θεωρητική και πρακτική συμβολή του Β. Ι. Λένιν κατά την μεταοκτωβριανή περίοδο. Ανάγκη κριτικής θεωρητικής και μεθοδολογικής αποτίμησης της συμβολής του Λένιν στην επαναστατική θεωρία και πράξη. Για το ταξικό και πρακτικό περιεχόμενο διαδεδομένων εκδοχών σύγχρονου αντιλενινισμού – αντιμπολσεβικισμού.
21. Οι φιλοσοφικές έριδες της δεκαετίας του 1920- αρχές της δεκαετίας του 1930. «Διαλεκτικοί» και «μηχανικιστές». Πολιτική οικονομία ή οικονομική πολιτική; Φιλοσοφική και μεθοδολογική θεμελίωση της Ιστορικής – πολιτισμικής σχολής της Ψυχολογίας.
22. Η συμβολή των Τρότσκι Λ., Μπουχάριν Ν.Ι., Στάλιν Ι.Β.
23. Η ιδιοτυπία της θεωρητικής παραγωγής από τα μέσα της δεκαετίας του 1930- μέχρι της δεκαετίας του 1950. Η εποποιία της αντιφασιστικής νίκης. Θεωρητική παραγωγή και επιστημονικοφανής απολογητική επένδυση των εκάστοτε αποφάσεων της ηγεσίας. Επιστήμη και προπαγάνδα. Σοσιαλιστική οικοδόμηση, ιδεολογικοπολιτικές αντιπαραθέσεις και διώξεις.
24. Τα περί «προσωπολατρίας» ιδεολογήματα. Τα αδιέξοδα των ιδεολογημάτων που κινούνται στο φάσμα του διπόλου «σταλινισμός»-«αντισταλινισμός» και γενικότερα στην απολυτοποίηση του υποκειμενικού παράγοντα (υποστασιοποίηση της γραφειοκρατίας, της «λάθος γραμμής» κ.ο.κ.). Αντικομμουνισμός-αντισοβιετισμός και περί «ολοκληρωτισμού» ιδεολογήματα.
25. Τα αδιέξοδα της κοντόφθαλμης αντίληψης και πρακτικής που ανάγει τον κομμουνισμό και τους επαναστατικούς σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς σε απλή/γραμμική και μεταφυσική άρνηση του καπιταλισμού (ο «αφηρημένος αντικαπιταλισμός»). Η επαναστατική διαδικασία μετάβασης στην Ενοποιημένη Ανθρωπότητα (ώριμη κομμουνιστική κοινωνία) ως διαδικασία διαλεκτικής άρσης ολόκληρης της ιστορίας της διαμόρφωσης της ανθρωπότητας (εκμεταλλευτικών κοινωνικοοικονομικών σχηματισμών), της προϊστορίας της (της πρωταρχικής της εμφάνισης, της πρωτόγονης κοινότητας) αλλά και των φυσικών προϋποθέσεων και όρων της. Ο κομμουνισμός ως ριζικά νέος τύπος ανάπτυξης του πολιτισμού και η μετάβαση στον διαστημικό πολιτισμό. Τα νομοτελή στάδια της αντιφατικής και ανισομερούς μετάβασης της ανθρωπότητας στον κομμουνισμό και τα υποστάδια του σοσιαλισμού ως διαδικασίας μετάβασης στον ώριμο κομμουνισμό.
26. Το ανέφικτο της συγκρότησης επιστήμης της πολιτικής οικονομίας του σοσιαλισμού – κομμουνισμού κατ’ αναλογία με την πολιτική οικονομία της κεφαλαιοκρατίας, και επί της ίδιας με την τελευταία θεωρητικής & μεθοδολογικής βάσης. Η νομοτελής αναγκαιότητα εκπόνησης θεωρητικής & και μεθοδολογικής βάσης της περί κομμουνισμού επιστήμης με την διαλεκτική ανάπτυξη-άρση του μαρξισμού, μέσω της άρσης της υλιστικής αντίληψης της ιστορίας στη Λογική της Ιστορίας. Κατακτήσεις και περιορισμοί του «πρώιμου σοσιαλισμού». Σοσιαλιστική οικοδόμηση, παγκόσμιοι συσχετισμοί και αναγκαιότητα θεωρητικού αναστοχασμού.
27. Σχεδιοτέλεια, σχεδιοποίηση, σχέδιο, αγορά [εμπορευματικές & χρηματικές σχέσεις (ΕΧΣ)] και οι πρακτικές/ιστορικές ιδιαιτερότητες εκδήλωσης των αντιφάσεων της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στον πρώιμο σοσιαλισμό. Η βασική αντίφαση του σοσιαλισμού ως διαμόρφωσης του κομμουνισμού: η αντίφαση μεταξύ τυπικής και ουσιαστικής/πραγματικής κοινωνικοποίησης της παραγωγής και της κοινωνίας. Συσχέτιση μεταξύ εκτατικής και εντατικής ανάπτυξης της σοσιαλιστικής οικονομίας και κοινωνίας. Η νομοτελής άρση των ΕΧΣ στη βάση του μέτρου μετάβασης από την τυπική κοινωνικοποίηση (σοσιαλιστική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής) στην ουσιαστική/πραγματική κοινωνικοποίηση (πραγματική ωρίμανση του κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής ως τεχνολογική και οργανωτική βάση της μετάβασης στην ώριμη κομμουνιστική κοινωνία). Η αργοπορία και η βεβιασμένη επίσπευση της κοινωνικοποίησης της παραγωγής (επίσπευση της εκβιομηχάνισης στην ΕΣΣΔ λόγω ανάγκης απόκρουσης της επικείμενης επίθεσης του άξονα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο). Η μεταφυσική/ανιστορική βάση του διπόλου ΕΧΣ – Σχέδιο και η συνακόλουθη αστικών καταβολών ταύτιση ΕΧΣ – κεφαλαιοκρατίας και άνευ όρων και ορίων Σχεδίου – σοσιαλισμού/κομμουνισμού. Η μεταφυσική βάση της αλληλοτροφοδοτούμενης διά του αμοιβαίου ετεροπροσδιορισμού σχέσης μεταξύ των τάσεων/ιδεολογημάτων «τοβάρνικι» (θιασώτες των ΕΧΣ ως «αιώνιου φυσικού νόμου») και «αντιτοβάρνικοι/πλανομέρνικοι» (θιασώτες της διά διαταγμάτων κατάργησης των ΕΧΣ και αναφανδόν/άρδην επιβολής σχεδίου ανεξαρτήτως κληροδοτημένου επιπέδου κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής). Η μη έγκαιρη και επιστημονικά θεμελιωμένη επίλυση της βασικής αντίφασης του σοσιαλισμού, η απώλεια δυναμισμού και προοπτικής και η νομοτελής ανάκτηση στρατηγικής πρωτοβουλίας απ’ την αστική αντεπανάσταση και την κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση.
28. Η «αναγέννηση» της θεωρητικής παραγωγής κατά τη δεκαετία του 1960 και η κατάπτωση (μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980).
29. Λογικές & μεθοδολογικές έρευνες και «Λογική της ιστορίας». Τα κεκτημένα των πλέον προωθημένων ερευνών στην ΕΣΣΔ και η θεωρητική – μεθοδολογική σημασία τους για τη δρομολόγηση της διαλεκτικής ανάπτυξης – άρσης του μαρξισμού.
30. Ο ρόλος των αρνητικών & θετικών ετεροπροσδιορισμών βάσει της αστικής θεωρίας και πρακτικής, της απουσίας επαναστατικής θεωρίας (κυρίως θετικού προσδιορισμού της προοπτικής), ή/και της αποσιώπησης/αδυναμίας πρόσληψης των κεκτημένων της στην αποδόμηση της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του «πρώιμου σοσιαλισμού» και του επαναστατικού κινήματος.
31. Ο απροκάλυπτος εκχυδαϊσμός του μαρξισμού. Απολογητική του καθεστώτος, «περεστρόικα», «μεταπερεστρόικα», απροκάλυπτη αστική αντεπανάσταση, κεφαλαιοκρατική παλινόρθωση, διωγμοί κατά του μαρξισμού.
32. Για την αναγκαιότητα διάκρισης «πρώιμων» σοσιαλιστικών επαναστάσεων («πρώιμου σοσιαλισμού»), ώριμων και ύστερων. Κριτήρια αυτής της διάκρισης (επίπεδο ανάπτυξης παραγωγικών δυνάμεων, παγκόσμιοι συσχετισμοί δυνάμεων και υποκείμενο).

ΜΕΡΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ
Η ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΌΨΕΙΣ ΠΕΡΙ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ.

33. Οι μαρξιστικής αναφοράς προσεγγίσεις στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και ο λεγόμενος «Δυτικός μαρξισμός». «Κομματικές ιδεολογίες» και «Ακαδημαϊκός μαρξισμός», δογματισμός και αναθεωρητισμός. Ιδιοτυπίες του εργατικού κινήματος και της μαρξιστικής αναφοράς θεωρητικής παραγωγής, σε συνάρτηση με τη θέση και το ρόλο χωρών και περιοχών στο παγκόσμιο κεφαλαιοκρατικό σύστημα στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού (ιμπεριαλισμού).
34. Η μαρξιστική θεωρία στις χώρες του πρώιμου σοσιαλισμού της Ανατολικής Ευρώπης.
35. Οι μαρξιστικές ιδέες στις αναπτυσσόμενες χώρες (Ασία, Αφρική, Λ. Αμερική). Μαρξισμός, αντιιμπεριαλισμός και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα. Θεωρία της εξαρτημένης ανάπτυξης.
36. Οι μαρξιστικές ιδέες στην ΚΛΔ, Λ.Δ. Κορέας, Ινδοκίνα και Κούβα.
37. Οι απόψεις επιφανών εκπροσώπων του λεγόμενου «Δυτικού μαρξισμού» (Α. Γκράμσι, Λ. Αλτουσέρ, Γκ. Ντελα Βόλπε, Γκ. Λούκατς κ.α.).
38. Ο μαρξισμός και οι προοπτικές της επανάστασης στην εποχή της ιμπεριαλιστικής «παγκοσμιοποίησης». Αστικές επιδράσεις, εκφυλιστικά φαινόμενα. Η «μεταμοντέρνα» αποδόμηση και η «γοητεία του ανορθολογισμού» ως συστατικά του εκφυλισμού και της διάλυσης του επαναστατικού κινήματος. Το ζήτημα του εύρους, του βάθους, της επάρκειας και των εμφάσεων της εκάστοτε κοινωνικά αναγκαίας ζήτησης επαναστατικής κοινωνικής θεωρίας.
39. Οι επιπτώσεις της ήττας του «πρώιμου σοσιαλισμού» στην ΕΣΣΔ και στην Ευρώπη, της απώλειας της ελκτικής δύναμης του κομμουνισμού, της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού και της συνακόλουθης διάλυσης του εργατικού επαναστατικού κινήματος. Μάχες οπισθοφυλακών, διαχείριση της διαμαρτυρίας εντός του συστήματος, εσωτερίκευση της ήττας, παραίτηση από την επαναστατική θεωρία και τη διαλεκτική μέθοδο, υιοθέτηση κατακερματισμένων θεωρήσεων και ιδεολογημάτων βάσει συγκυριακών ετεροπροσδιορισμών, αποδόμηση του υποκειμένου, κ.ο.κ. και απώλεια θετικής στρατηγικής προοπτικής.

ΜΕΡΟΣ ΠΕΜΠΤΟ
Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.

40. Ιστορικές ιδιοτυπίες της ανάπτυξης της κεφαλαιοκρατίας στην Ελλάδα. Τουρκοκρατία, ύστερη φεουδαρχία και άνοδος της κεφαλαιοκρατίας στα Βαλκάνια και στην Ελλάδα. Η εθνικοαπελευθερωτική και κοινωνική – ταξική επανάσταση του 1821. Η καθυστερημένη και πενιχρή εκβιομηχάνιση και η πρώιμη εργατική τάξη.
41. Τα πρώτα βήματα του εργατικού κινήματος και του σοσιαλισμού στα τέλη του 19ου αι.
42. Γλωσσικό και κοινωνικό ζήτημα. Σκληρός.
43. Βαλκανικοί πόλεμοι και εθνοκαθάρσεις. Η καθ’ υπαγόρευση του αγγλο-γαλλικού ιμπεριαλισμού συμμετοχή της Ελλάδας στην πολεμική ιμπεριαλιστική επέμβαση κατά της Μεγάλης Σοσιαλιστικής Οκτωβριανής Επανάστασης, ο τυχοδιωκτισμός της εισβολής στη Μ. Ασία και η ήττα – «καταστροφή». Προσφυγικό πρόβλημα, εκβιομηχάνιση και ανάπτυξη του εργατικού κινήματος.
44. Μαρξισμός και φιλοσοφικές τάσεις του μεσοπολέμου. Δ. Γληνός, Γ. Κορδάτος, Χ. Θεοδωρίδης, Π. Πουλιόπουλος, Σ. Μάξιμος κλπ. Θεωρητικές και πρακτικές πτυχές της μετωπικής διάστασης του επαναστατικού υποκειμένου και της σύνδεσης εθνικού-ταξικού στον απελευθερωτικό αγώνα.
45. Η επάρκεια και ανεπάρκεια της θεωρητικής θεμελίωσης του επαναστατικού κινήματος της αντιφασιστικής αντίστασης (ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΕΠΟΝ) και του αγώνα σε συνθήκες ξένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολιτικού-ταξικού πολέμου («εμφυλίου»). Η δυσχερέστατη συγκυρία του αγώνα με την ιμπεριαλιστική επέμβαση Μ.Β. – αποικιοκρατικού στρατού σε συνθήκες ανολοκλήρωτου πολέμου για την συντριβή του Αντι-Κομιντέρν άξονα (1944-1945). Η αντικατάσταση της Μ.Β. από τις ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ και η ήττα του επαναστατικού κινήματος. Τρομοκρατία και αντίδραση, ΝΑΤΟ & ΑμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις, μαζικές βάναυσες διώξεις κατά των κομμουνιστών. Το πρόταγμα της παραγωγικής αναδιάρθρωσης ως ερευνητικό και πρακτικό ζήτημα.
46. Μεταπολεμικά- σύγχρονα ρεύματα στην οικονομία, επιστημολογία, γνωσιολογία, κοινωνική και πολιτική φιλοσοφία. Αριστερή ιδεολογία και πολιτισμός στον αγώνα κατά της αμερικανοκίνητης χούντας και στη μεταπολίτευση. Κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική δράση, ενσωμάτωση στο καθεστώς και ρήξη με αυτό.
47. Πολιτικές οργανώσεις μαρξιστικής αναφοράς και θεωρία. Οργανωτικός ακτιβισμός, πραγματισμός και οι συνακόλουθες χρήσεις & καταχρήσεις της θεωρίας. Φραστικές υπεκφυγές, αυτοαναφορικές πρακτικές, εκλεκτικισμός και εργαλειακές λαθροχειρίες. Μορφές απροκάλυπτης & συγκαλυμμένης ενσωμάτωσης: από την άμεση παράδοση, και την σπουδή για εξυπηρέτηση των στρατηγικών επιλογών της αστικής τάξης (με την επίκληση του «ρεαλιστικού» μινιμαλισμού του «εφικτού») μέχρι την εξυπηρέτηση της τελευταίας, μέσω της μεταφυσικής επίκλησης ενός «καθαρού» μαξιμαλισμού (πρακτικής παραίτησης από την αναγκαιότητα οργανικής διαλεκτικής σύνδεσης επαναστατικής θεωρίας και πράξης, στρατηγικής και τακτικής), με την αναγωγή της τακτικής σε στρατηγική (και τανάπαλιν), με μετάθεση της προοπτικής σε ένα απροσδιόριστο επέκεινα της αυτόματης «ωρίμανση των συνθηκών).
48. Ο εκφυλισμός της «θεωρίας» σε σύνολα διακριτών φραστικών μορφών ιδιολέκτων & γλωσσικών ιδιωμάτων προς τελετουργική χρήση και επιτελεστική οριοθέτηση πλαισίων ομάδων και οπαδών, σε επίπεδο εξαρτημένων αντανακλαστικών.
49. «Ακαδημαϊκός» μαρξισμός και αστικές επιδράσεις της μόδας: ελλαδικές ιδιομορφίες των εκφυλιστικών φαινομένων. Μετατροπή του μαρξισμού σε «μία επιπλέον αφήγηση» στο πλαίσιο της ενασχόλησης (επαγγελματιών και ερασιτεχνών) στο πνεύμα μιας «τέχνης για την τέχνη». Ανερμάτιστος εκλεκτικισμός, θεωρητικός και μεθοδολογικός «πλουραλισμός».
50. Οι επιπτώσεις της 3ης δομικής κρίσης της παγκόσμιας κεφαλαιοκρατίας στο στάδιο της «ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης» και ο Γ’ Παγκόσμιος Ιμπεριαλιστικός Πόλεμος. Η επιτακτική αναγκαιότητα προετοιμασίας του υποκειμένου των επικείμενων νικηφόρων σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
51. Τα όρια του αφηρημένου «αντικαπιταλισμού» και η επιτακτική αναγκαιότητα δημιουργικής διαλεκτικής ανάπτυξης-άρσης του επιστημονικού κεκτημένου του μαρξισμού.
52. Προσδιορισμός του φάσματος ερευνητικών προγραμμάτων για αυτή την ανάπτυξη-άρση:
-διερεύνηση της ιδιοτυπίας των πρώιμων επαναστάσεων του 20ου αι. και των αιτίων της ήττας τους στην ΕΣΣΔ και στις σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης,
-διερεύνηση του σύγχρονου σταδίου της κεφαλαιοκρατίας της εποχής σε παγκόσμιο, περιφερειακό και «εθνικό» επίπεδο,
-διερεύνηση των χαρακτηριστικών και των τάσεων της παγκόσμιας εργατικής τάξης και των κατά τόπους ιδιομορφιών της,
-θετικός επιστημονικός προσδιορισμός της προοπτικής επαναστατικής ενοποίησης της ανθρωπότητας (του κομμουνισμού) κ.ο.κ.
53. Η αντίστοιχη των αναγκών της εποχής ανάπτυξη, συγκρότηση, διάδοση και εφαρμογή της επαναστατικής θεωρίας ως όρος για την προετοιμασία του υποκειμένου των επικείμενων νικηφόρων επαναστάσεων σε τοπική, περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα.